نقدی از سایت ایلنا در مورد کتاب ها،روزنانه و انتشارات پانترک
آزادی بیان و دشمنان نظم عمومی
ایلنا: کشورهای مدرن و دولت- ملت‌های جدید هرکدام براساس یک سری «ارزش‌ها» بنا شده‌اند که در واقع ستون فقرات و پایه‌های آن‌ها به شمار می‌روند. آنتونی دی اسمیت جامعه‌شناس و استاد مدرسه اقتصادی لندن که در عین حال از صاحبنظران مسائل ملی به شمار می‌رود از دو نوع ملت یاد می‌کند: ملت‌های کهن و ملت‌های نو.
ملت‌های کهن آنهایی هستند که پیش از صورت‌بندی آموزه ملی‌گرایی صاحب آگاهی و هویت ملی شده‌اند، و ملت‌های جدید آنهایی هستند که دو فرآیند تشکیل آگاهی ملی و ظهور جنبش‌های نوین ملی‌گرایانه را به‌طور همزمان تجربه کرده‌اند. در جوامعی مانند ایران، چین، یونان و... تصوری از ملیت و کیستی ملی در جامعه موجود بود و با ورود این ملل به دوران مدرن این تصور توسط نخبگان بازتولید و تقویت گردید تا زیر بنایی نیرومند برای دولت مدرن باشد. ایران به عنوان یک دولت- ملت مدرن پس از نهضت مشروطه موضوعیت پیدا کرد ولی به عنوان یک جامعه که فهمی از هم میهنی و همبستگی ملی در آن رواج داشت؛ دست‌کم از آغاز دوره ساسانی تبلور یافته بود. چنین جامعه‌ی کهنی براساس دستگاهی از ارزش‌های همگانی ساخته می‌شود و لاجرم برای حفظ و استمرار خود نیازمند استواری این ارزش‌ها یا مولفه‌ها است. زبان پارسی، تجربه‌ها و آرزوهای مشترک ملی، آیین تشیع، باور به استمرار تاریخی هویت ایرانی و ... همگی بخشی از این دستگاه است. با ورود به عصر مدرن ارزش‌های دیگری نیز به این فهرست افزوده شد و یا برخی از ارزش‌های کهن وسعت و صراحت بیشتری یافت. برنامه نمونه ستایش آزادی در شعر مشروطه جایگاه ویژه‌ای دارد اما پدیده‌ای جدید نیست. ایرانیان از دیر باز «آزادگی» را می‌ستودند
ادامه مطلب ...پاسخ استاد زبان شناس دانشگاه شهید بهشتی به کتاب فرضیه زبان آذری
شخصیت علیرضا اردبیلی نشانگر رذالت یک طرز تفکر است
برای بزرگ تر شدن تصویر کلیک کنید
چه کسی مدعی دموکراسی است!
مدیر سایت تزیجه طلب تریبون، فردی به نام علی رضا اردبیلی که نام واقعی اش علیرضا قزوین زاده است. کسی که هر روز دم از حقوق بشر می زند و در سوئد با مفت خوری و گرفتن حقوق بیکاری از دولت این کشور نقش انگل سیاسی را بازی می کند.این عده همان هایی اند که وقتی خود را معرفی می کنند ملیت دیگری دارند و هر موقع به هنگام مستی، تجاوز به عنف، عربده کشی، کتک زدن همسران شان و مزاحمت برای بانوان توسط پلیس دستگیر می شوند ملیت شان را ایرانی عنوان می کنند.
عکس بالا از صفحه فیس بوکی علیرضا اردبیلی گرفته شده است. عکس به اندازه کافی خود گویای بلوغ و نجابت و شرف انسانی این سرکرده پان ترک است و توضیحات اضافی در این مورد زائد است.
این که آیا در زندان های ایران در مقطعی به برخی زندان ها تجاوز جنسی صورت گرفته یا نه بحث دیگری است. شایعاتی در این مورد شنیده شده است که تا کنون هیچ مقام رسمی و غیر رسمی کشور آن را تایید نکرده است. عمل به حدی قبیح است که کسی مسئولیت آن را نمی پذیرد و از آن دفاع نمی کند.ممکن است این موضوع تنها یک شایعه باشد نه چیز بیشتر. اما سوال این است چرا احتمال صحت چنین شایعه ای علیرضا اردبیلی را این قدر خوشحال و ذوق زده کرده است که چنین عکسی را در صفحه فیس بوکی خود قرار داده!؟
ادعای دموکراسی و حقوق بشری این فرد را چه شد که در زیر عکس نگاشته است:
"فارس ها نوشابه در کون به دنبال دموکراسی می دوند"
عقلانیت پان ترکیست های وحشی و حیوان صفت از گفتار رهبر و روشنفکران شان آشکار است و نشان می دهد که چه اندازه پایبند حقوق بشر اند. این عکس را به این دلیل در وبلاگ قرار دادم تا دیگر هیچ پان ترکی از انسانیت و حقوق بشر حرف نزند.
کسانی که در فیس بوک عضو هستند برای دیدن صفحه این فرد، در بخش جستجوی فیس بوک ali rza را جستجو کنند و برای دیدن همین عکس به بخش عکسها وارد شوند.
قوم‌گرایی را با "قوم‌گرایی" نمی‌توان پاسخ گفت
کاوه بیات (مورخ و پژوهشگر تاریخ معاصر) در یادداشتی که اخیرا منتشر نموده اند به مسئله قومیت گرایی برخی گروه های سیاسی پرداخت کرده اند و جان مطلب ایشان این است که در فرضی که نژادپرستی و عرب ستیزی هم وجود داشته باشد، نباید برای مقابله و اصلاح آن متوسل به نژادپرستی و دیگر ستیزی شد و گروه های سیاسی قومی اگر حسن نیت دارند باید تلاش کنند وضع موجود را اصلاح نمایند نه این که خود نژادپرستی و دیگر ستیزی جدید را آغاز نمایند. با سپاس از ایشان- سیاوش دادگر
قوم‌گرایی را با "قوم‌گرایی" نمی‌توان پاسخ گفت
کاوه بیات
حساسیت در برابر هرگونه گرایشی که آن را بتوان به نژادپرستی و گونه‌هایی از آن چون قوم‌گرایی تعبیر کرد و لزوم مقابله صریح و رو در رو با یک چنین پدیده‌های ناپسندی از جمله مضامینی است که هر ملت آرزومند ترقی و تعالی، هیچگاه نباید از نظر دور دارد. از این رو انتشار بیانیه‌هایی چون "منشور کانون مبارزه با نژادپرستی و عرب‌ستیزی در ایران" (3 خرداد 1390) را نیز به‌رغم بی‌اطلاعی از جدیّت بنیانگذاران این کانون در پیگیری این هدف، اینکه آیا اقدامی‌است مقطعی در ایجاد یک عنوان خبری گذرا در میان رشته‌ای دیرینه از تبلیغات سیاسی و یا جد و جهدی اساسی و ماندگار، در چارچوب یادآوری و تذکر یک‌چنین مضمونی می‌توان اقدام بهنگام و مثبتی ارزیابی کرد.
ا
ادامه مطلب ...