نقشه ممالک ایران از بایگانی عثمانی سال 1142 قمری

برای بزرگ تر شدن فرتور اینجا کلیک کنید

این نقشه کم نظیر با عنوان «ممالک ایران » در نیمه نخست سده دوازدهم به وسیله مهندسان امپراتوری عثمانی آماده شده است و اکنون با شماره 0103 HRT  در آرشیو دولت ترکیه نگهداری می شود. در  این آدرس:

T.C BASKANLIK OSMANLI ARSIVI DAIRE BASKANLIGI

آن چه در این نقشه قابل اهمیت است حدود و مرزهای کشور ایران است که نواحی مختلفی از جمله آران و قفقاز را شامل می شود.از سوی دیگر از کاربرد نام بحر فارس یا دریای فارس برای آب های جنوب ایران خبر می دهد.

از مهمه مهم تر نشان از کاربرد و پذیرش نام ایران در سده های گذشته دارد و پاسخی دندان شکن دیگری است به تحریف گران و منکران تاریخ ایران زمین که مدعی اند نام ایران نامی متاخر است  و می خواهند نداشته های خود و کشور مطلوب خود را با ما شریک شوند.

این نقشه بی نظیر در سال 1142 قمری به دست ابراهیم نامی، از مهندسان و نقشه کشان دربار عثمانی ترسیم شد.

در ذیل نشقه توضیحاتی به زبان عثمانی نوشته شد است که ترجمه تحت لفظی آن چنین است:

«پنهان نباشد رود جیحون که از جبال بدخشان سرچشمه گرفته است و با جریان به غرب و شمال در حدود خوارزم می ریزد جانب شرق و شمال ممالک عدیده ای واقع است که توران نامیده شده. در غرب و جنوب رودخانه مزبور سرزمین های مشخصی که واقع است "ایران" نامیده می شود. بدین ترتیب در این نقشه هدف از رسم و تصویر بال ذات حدود قلمرو زمین ایران است و در بهم پیوستگی اش ممالکی گرداگدرش واقع شده است....»

درگاه عالی سنه اثنی اربعین و مایه و الف 1142

علاقه مندان به مطالعه توضیحات بیشتر نقشه می توانند به کتاب "آذربایجان پژوهی" نوشته رحیم نیکبخت و منیژه صدری دو پژوهشگر ارجمند آذری مراجعه نمایید که به تازگی از سوی انتشارات مهد آزادی منتشر شده است.

ما بی صبرانه منتظر هستیم تا به بنیم منکران بی هویت تاریخ کشور در مورد چنین نقشه ها و استدلال هایی چه پاسخی دارد و چه می گویند در حق اسنادی که به زعم آن ها دور از دست شونیسم طراحی شده است و اتفاقا اکنون در کعبه معبود آن ها نگهداری می شود.

حقوق و تمامیت ارضی کشورها

آن چه در ذیل می آید نوشتاری است که وبلاگ تخصصی ناسیونالیسم در هفته گذشته در خروجی خود قرار داد. این نوشته در عین حال که پاسخی انتقادی به مطالب مطرح شده در یک سمینار می باشد، پاسخ بسیاری از پرسش ها در مورد موقلاتی چون انتخابات و رفراندم برای جدایی از یک کشور در یک استان و صحت یا عدم صحت چنین انتخاباتی را از منظر عرف و رویه حقوقی سایر کشورها مشخص می سازد. به علت اهمیت چنین مباحثی مقاله مزبور عینا در وبلاگ قرار داده می شود _ سیاوش دادگر

ساختار شکنی های عوامانه !

نقدی بر سمینار حقوق اقوام در کانادا

قومیت گرایان اغلب خود را در ارتباط با دیگری تعریف و معنا می کنند. هویتی که آن ها در صدد برساختن اش هستند قائم البذات نیست بلکه در تقابل با «دیگری» هایی است که در صورت غیابش، حضور آن هویت معنای چندانی ندارد. از این رو است که کم تر می بینیم به صورت ایجابی پیرامون هویت های قومی سخنی گفته شود. در ایران قومیت گرایان کرد یا آذری در مورد مولفه های هویتی که مدعی اش می باشند توصیف چندانی ندارند و علاقه منداند در نفی هویت کلان همگانی کشور سخن بگویند. همین اتفاق تکراری در سمیناری که اخیرا در کانادا برگزار شده است رخ داد.

سمیناری با عنوان «حقوق اقوام و ملیت های ایرانی» با حضور و سخنرانی چند تن از فعالان قومیت گرا در کانادا برگزار شد که در متن آن مطالبی پیرامون حقوق بشر،دموکراسی و حق تعیین سرنوشت مطرح گردید. در این همایش فعالان قومی از جمله یوسف بنی طرف،علی رضا اصغرزاده و امیرحسن پور به سخنرانی و ارائه مطالب و دغدغه های خود پرداختند.

در این یادداشت نگاهی خواهیم داشت بر برخی سخنان آقای امیر حسن پور و و مطالبی را در نقد سخنان ایشان بیان خواهیم کرد. علاقه مندان به خواندن متن کامل گزارش این سمینار می توانند به سایت شهروند-کانادا مراجعه نمایند.

عطش قدرت با محسن رضایی چه می کند؟

محسن رضایی رزمنده زمان جنگ بود. اما این اندازه از موفقیت و فرماندهی جنگی سنگین و تاریخی و البته افتخار آمیز برایش کافی نبود. وی تصمیم گرفت که به سیاست نیز ورود کند. گویا کناره گیری او از سپاه خلاف نظر امام بود علیرغم این محسن رضایی ترجیح داد وارد سیاست شود. سیاست را با تیم هاشمی شروع کرد و اکنون دبیری مجمع تشخیص به عهده دارد.

سال ها است که برای رسیدن به سمت ریاست جمهوری تلاش می کند و هر بار نا کام تر از گذشته. مانند کروبی که سال هاست برای ریاست جمهوری تلاش می ورزد.

این بار مشایی و تیم احمدی نژاد را رقیب خود می بیند و از طریق خبرگزاری ای که در اختیار دارد (تابناک) سعی می کند فضای خبری جامعه را به ضرر رقیبانش پیش ببرد. اما اشتباه راهبردی وی این شد که برای کوبیدن مشایی به سوی نقد تاریخ ایران رفت. رضایی فراموش کرد که برای مشایی نیز تاریخ ایران ارزش کارکردی دارد نه ذاتی. سیاست مداران از ارزش های ملی و مردمی در جهت کسب رای استفاده می کنند. مشایی با بر آوردی که داشت می دانست می تواند از طریق تاکید بر تاریخ ایران رای بخش زیادی از جامعه به ویژه نسل جوان را به دست آورد. 

از این رو به تبلیغ پیرامون تاریخ کشور به ویژه چهره محبوب آن کورش هخامنشی روی آورد.  باید بدانیم که تاریخ ایران ملک طلق کسی نیست. تاریخ ایران از آن مردم ایران است. دولت ها و حکومت ها یا جریان های سیاسی نمی توانند تاریخ را به نام خود مصادره کنند. ولی محسن رضایی و تیم وی در تابناک به فعلا به آن اندازه از شعور سیاسی نرسیده اند که بدانند انتقاد از مشایی با نفی و انکار تاریخ ایران ملازمه ندارد. چرا ک تاریخ کشور نه از آن مشایی است نه از آن مورخانی که حتی برایش زحمت کشیده اند.

در حالی که همه کشور های جهان سعی دارند برای میهن خود تاریخ سازی کنند و اگر نشد تاریخ تراشی نمایند، محسن رضایی برای رقابت انتخاباتی اش به جان تاریخ کشور افتاده است. از سلیمی نمین و پورپیرار مثال می آورد و تصور می کند با این ادا ها از مشایی رای خواهد زد. اولا حضور مشایی در انتخابات آتی معلوم نیست و در پرده از ابهام است در ثانی با این رویکرد نه مشایی ضربه می خورد و نه تاریخ ایران، این لکه ننگ بر دامان محسن رضایی و منسوبان او می نشیند.

گروه های تجزیه طلب برای و بمب گذاران عرب برای تان هورا می کشند آقای رضایی شاد باشید با آرای تجزیه طلبان ... 

تحریک به سبک قوم گرایان

تحریک به شیوه خودزنی یکی از ابزارهای عمده برای ایجاد حرکتها و آکسیون های مبتنی بر احساس و به دور از عقلانیت می باشد. آلمان نازی برای به دست آوردن بهانه لازم جهت حمله به لهستان از این شیوه استفاده کرد. نازی ها لباس مرزبانان لهستانی به تن کردند و لباس سربازان آلمانی بر تن چند زندانی لهستانی نشاندند و با یک خود زنی نمایشی وانمود کردند که لهستان مرزهای آلمان را مورد حمله قرار داده است. از این موارد در تاریخ بسیار است و حیله ، حیله ای است قدیمی. 

تیم تراکتورسازی یکی با ریشه ترین تیم های ایران است که مردم تبریز به جد به آن علاقه مند بودند. متاسفانه امروز بی ریشه ترین مردم مانند گیاه پیچک خود را به دور آن چسبانده اند و از آن تغذیه می کنند. کسانی که از دور، تماشاگران و شعارهاشان را هدایت می کنند افرادی هستند سیاسی با سابقه کار سیاسی. چندی پیش خانه ای در تبریز کشف شد که محل جمع آوری همین افراد بود جهت بحث و گفتگو در مورد شعارها و راهکارهایی برای تراکتور سازی. این خانه نزدیک به 10 خط تلفن داشت.

استراتژی اینها بر این بنیان است که سعی می کنند با سفر به هر شهری میان آن شهر و تبریزی ها کینه و نفرت قومی ایجاد کنند و با تحریک میزبان که (از تعداد زیادی تماشاگر برخوردار است) به توهین و فحاشی ، چند برابر آن را در شهر تبریز جبران کنند. پان ترکیست ها می دانند که توانایی کشاندن مردم به کف خیابان را ندارند، برای همین تلاش می کنند در کف ورزشگاه ها این مسئله را جبران نمایند و چه چیزی بهتر از بهانه توهین تماشاگران تیم حریف. 

وقتی بی ادبی یا توهینی صورت بگیرد پان ترکیست ها خوشحال می شوند زیرا بهانه لازم را به دست آورده اند و همان طور که گفتیم هدف نهایی آن ها تحریک تماشاگران ِ اکثریت، جهت توهین و تحقیر است.

 فراموش نکنید که کفتار از مردار تغذیه می کند. حتی اگر پان ترکیست ها به صورت مستقیم در توهین هایی که در ورزشگاه ها صورت میگیرد نقش نداشته باشند، ولی با فحاشی های خود روند عادی را به آن سو هدایت می کنند. تنها مسئول هر نوع توهین به مردم شهرهای ایران ، پان ترکیست ها هستند. آن ها بودند زمینه چنین کاری را باب کردند. آن ها بودند که شعارهای قبیله ای و قومیتی و حتی شعار خلیج ... را وارد ورزشگاه ها کردند.

توجه کنید که مردم عادی شهرهای مختلفی ورودی در مباحث هویتی ندارد. آن ها نمی دانند که با این کار ها چه ضربه ای ممکن است وارد کنند. آن ها به احتمال بسیار زیاد عضو هیچ گروه، سازمان سیاسی یا منتسب به اندیشه ای نیستند. هدف آن ها فقط و فقط به قول خودشان "رو کم کنی" است. تنها سیاسی های حاضر در کف ورزشگاه ها پان ترکیست ها هستند. این ها هستند که می گویند تراکتورسازی حزب ما است. 

 برای همین است که پان ترکیست ها می توانند این عده را به سمتی بکشانند که شعارهای تحقیر آمیز بدهند. پان ترکیست ها از کلید واژگانی چون تحقیر، تبعیض و... امرار معاش می کنند. آنها همواره از تحقیر و تبعیض دم می زنند و اگر تحقیری در کار نباشد آن را می سازند.

روزنامه ایران جمعه در کل ایران 35 هزار تیراژ داشت که به شهر های آذربایجان شاید 5000 هم نمی رسید و از این تعداد بیشترش برگشت می خورد. پان ترکیست ها چند روز پیش از انتشار ایران جمعه پیامک رد و بدل می کردند که این در روز فلان ایران جمعه را تهیه کنید. همین طور آن ها همین مطلب را که ادعا می کردند توهین آمیز است و کسی از آن خبردار نبود را برجسته کردند و با تیراژهای بسیار آن را تکثیر نمودند. این تجربه را فراموش نکنید. 

اگر قرار است اقدام چند نفر در آبادان بهانه ای شود تا تجزیه طلبان مزدور در تبریز بتوانند هر چه دلشان خواست علیه تمامیت ارضی ایران بگویند، و اگر قرار است رفتار خود را با آن توجیح کنند باید بگویم ما از بالغ تر از آنیم که با این تاکتیک ها فریب بخوریم و سکوت کنیم